Wyobraź sobie to: moja synowa nawet nie próbuje ukryć, że mnie nie lubi! Mówi mi to prosto w twarz przy każdej okazji. A mój syn o tym wie! Mam sześćdziesiąt lat i czuję się jak najmniej ulubiona matka i teściowa. Zawsze wiedziałam, że posiadanie jedynego dziecka to zły pomysł. Nie można trzymać ich przy sobie na zawsze
Pamiętam, jak biegłem do mojej mamy z podekscytowaniem, tylko po to, by zobaczyć, jak wpatruje się beznamiętnie przez okno. „Jan wnosi pozew o rozwód. Teraz musimy wyciągnąć od niego jak najwięcej pieniędzy,” powiedziała zimno.
Wysiłki się opłaciły, ponieważ udało nam się kupić duży dom, zdobyć samochód, a nawet urządzić dom na wsi. Poza tym, nigdy nie oszczędzałam na sobie.
Nie byłam dla niej niegrzeczna; jej okazjonalne wybuchy spotykały się z humorem, a rozmowy o wyjątkowości jej syna były wspierane z entuzjazmem. Ironią jest to, że mówiłam rzeczy, których nigdy bym się po sobie nie spodziewała.
55-letnia kobieta jest całkowicie zszokowana tym, co zrobiła jej 80-letnia matka. Wszyscy walczą o nią, w tym jej 30-letnia córka.
Kiedy ja i Adam wzięliśmy ślub, zaczęliśmy myśleć o własnym mieszkaniu – wiedzieliśmy, że możemy liczyć tylko na siebie. Moi rodzice nie mogli nam pomóc finansowo, a Adam wychowywał się z babcią, więc nie chcieliśmy się do niej wprowadzać. Adam ledwo utrzymywał kontakt z mamą, widując ją tylko wtedy, gdy odwiedzała jego babcię.
Mimo wszystko, zawsze było mi jej żal. Było w niej coś, co wydawało się nie z tego świata. Nigdy nie lubiła pracować, ale wydawała pieniądze na prawo i lewo.
Nigdy nie znałam swojego ojca. Moja mama miała mnie, gdy była już dobrze po trzydziestce. Myślała, że nigdy się nie zakocha ani nie wyjdzie za mąż. Ale życie ma swoje niespodzianki. Mężczyzna pojawił się w życiu mojej mamy, gdy właśnie skończyłam 8 lat. Nie rozumiałam, co się dzieje. Ale
Ostatnio życie mojej szwagierki zmieniło się diametralnie. Rozwiodła się z mężem i nie chciała wracać do rodziców. Zaczęła prosić o możliwość zamieszkania w mieszkaniu mojego męża.
Dorastając, często kłóciłam się z siostrą. Jest ode mnie młodsza o trzy lata, a nasi rodzice prawie zawsze stawali po jej stronie, zwłaszcza Mama. W szkole było trochę łatwiej: brak rodziców, a inne dzieci rozumiały mnie i często krytykowały Wiktorię za jej arogancję i zarozumiałość. Nie było dnia, żeby nie drwiła z mojego wyglądu.
To zdarzenie miało miejsce w małym miasteczku w Polsce, gdzie moja mama wysyłała mnie na wakacje. Mieszkałam z dziadkami, nie miałam tam przyjaciół i uwielbiałam słuchać opowieści dziadka o historii naszej rodziny.
Chociaż wiele osób uważa, że rodzeństwo często się nie dogaduje, ja i Krystian byliśmy inni. Zawsze się mną opiekował, ale wszystko zmieniło się, gdy rodzice kupili mi dom.
