Moja córka, Emilia, zawsze była oczkiem w mojej głowie, ale jej wybory w miłości zaprowadziły ją na mroczną ścieżkę. Wspierałam ją na dobre i na złe, ale jeśli zdecyduje się wrócić do swojego destrukcyjnego małżeństwa, będzie musiała stawić czoła konsekwencjom sama.
Kiedy moja córka Emilia ogłosiła swoje zaręczyny z Jakubem, byłam zaskoczona. Spotkałam go tylko kilka razy, a każde spotkanie pozostawiało mnie z niepokojem. Jego błyszczący samochód, markowe ubrania i sposób, w jaki dominował w każdej rozmowie, budziły we mnie wątpliwości co do jego intencji. Spotkałam jego rodzinę na krótko podczas kolacji, ale ich wyniosłe zachowanie tylko potęgowało moje obawy. Mój mąż i ja niedawno przeprowadziliśmy się na przedmieścia, licząc na spokojniejsze życie, ale burzliwy romans Emilii z Jakubem przyniósł tylko zamęt.
Jestem zdeterminowana, aby uwolnić moją córkę od jej męża, mając nadzieję, że odzyska swoją niezależność i szczęście. Pomimo moich wysiłków, nic nie wydaje się działać. Mieszkamy w Warszawie. Moja córka zawsze była bystrą i ambitną kobietą. Świetnie radziła sobie na studiach i zdobyła obiecującą pracę w finansach. To tam go poznała. Oczarował ją, naiwną dziewczynę, a teraz chce kontrolować jej życie.
Moja mama nigdy nie kontynuowała nauki na wyższym poziomie, co mój ojciec jej nieustannie wypominał. Mieliśmy dużą, zżytą rodzinę i mieszkaliśmy z dziadkami. Kiedy miałam sześć lat, wszystko się zmieniło.
Po rodzinnych wakacjach zauważyłam zmiany w moim synu. W końcu wyznał, że podczas podróży służbowej poznał kobietę, która mu się spodobała. Nie wiedziałam wtedy, że to wyznanie doprowadzi do odkrycia ukrytej części przeszłości mojej synowej.
Pani Kowalska postanowiła odwiedzić swojego syna i synową, gdy podróżowała do miasta. Rzadko ich odwiedzała, ponieważ podróż zajmowała dużo czasu. Emilia przywitała ją radośnie, uściskała i zaprosiła do kuchni. Mieszkanie było, jak zawsze, w nieładzie. Emilia nie była zbyt dobra w utrzymywaniu porządku. Pani Kowalska nadal nie mogła zrozumieć, jak jej syn, który kochał porządek, wybrał
Moja najstarsza córka, Emilia, ma teraz 22 lata, a mój syn niedawno skończył 14. Emilia zawsze była piękną dziewczyną, a chłopcy zawsze za nią biegali. Ale teraz jest zaręczona z kimś w moim wieku i nie mogę się z tym pogodzić.
To częsty scenariusz pod koniec roku. Wszystko musi być zrobione, coś wymaga naprawy. Praca w pełnym biegu, nie ma nawet czasu na lunch. Wśród tego chaosu sprawy rodzinne przybierają skomplikowany obrót.
Przy każdej okazji przypominają mi, ile dla mnie zrobili i jak ciężko pracowali, żeby mnie wychować. A to ja jestem niewdzięcznym dzieckiem! Tylko ja znam prawdę.
Moja siostra, Emilia, jest ode mnie starsza o cztery lata. Byłyśmy nierozłączne, gdy dorastałyśmy. Zawsze broniła mnie w szkole i pomagała mi w odrabianiu lekcji. Nasz tata wychowywał nas sam po śmierci mamy. Ale rodzinny klejnot nas poróżnił i od tamtej pory nie udało nam się pogodzić.
Poznałam panią Kowalską przez moją matkę. Pracowały razem. Choć straciły kontakt na przestrzeni lat, zawsze cieszyłam się, gdy mogłam porozmawiać z panią Kowalską. Wydawało się, że mamy podobne charaktery. Życie pani Kowalskiej nie było łatwe. W wieku trzydziestu pięciu lat urodziła drugiego syna, a zaledwie rok później jej ukochany mąż nagle zmarł. Została sama w małym dwupokojowym mieszkaniu z
W wieku 55 lat myślałam, że mam wszystko poukładane. Miałam kochającego narzeczonego, przytulny dom i niewielkie oszczędności. Ale kiedy wróciłam do domu, reakcja mojego syna sprawiła, że zaczęłam kwestionować wszystko.
