Mój narzeczony i ja pośpieszyliśmy się z małżeństwem, ponieważ byłam już w ciąży. Byłam w czwartym miesiącu, kiedy wzięliśmy ślub. Po raz pierwszy spotkałam moją teściową na naszym weselu.
W wieku 70 lat, znalazła miłość na nowo i postanowiła wziąć ślub. Jednak jej dzieci odmówiły udziału w ceremonii, co skłoniło ją do zastanowienia się nad swoimi wyborami.
Mój telefon zaraz wybuchnie od ciągłych telefonów od mojej mamy i teściowej. Każda rozmowa kręci się wokół tego samego tematu: „Wybacz mu, głupia, kobieta powinna być mądrzejsza, nie rozbijaj rodziny.” Patrząc wstecz, zdaję sobie sprawę, że nie było czego rozbijać, bo nigdy nie było prawdziwej rodziny. Wyszłam za mąż nieco ponad rok temu. Miłość mnie zaślepiła.
Wysiłki się opłaciły, ponieważ udało nam się kupić duży dom, zdobyć samochód, a nawet urządzić dom na wsi. Poza tym, nigdy nie oszczędzałam na sobie.
Miałam niezliczone powody, by złożyć pozew o rozwód, ale ciągle odkładałam ten proces. Jednak moja teściowa i szwagierka robiły wszystko, co mogły, aby go przyspieszyć. Ten koszmar trwał pięć lat. Oto moja historia.
Ona naprawdę nie chce nic z tym zrobić, ale opowiada wszystkim, jak bardzo mi pomaga. Pracowałam do samego końca, więc poszłam prosto z biura do sali porodowej.
Za każdym razem, gdy ktoś z rodziny ma problem, mój partner jest tym, do kogo dzwonią. Wydaje się, że nigdy nie ma czasu na nasz związek.
Często czuję się odizolowana w domu. Rodzice mojego męża mieszkają daleko i nie mogą nam pomóc. Mają również wymagające prace. Chociaż rozumiem, że zatrudnienie niani jest opcją, nie rozwiązuje to emocjonalnej pustki.
Niektórzy mogą powiedzieć: „To niemożliwe! Co mają do tego dzieci z pierwszego małżeństwa? Czy dorosły mężczyzna naprawdę posłucha swoich małych dzieci, kiedy wybrał kobietę, zakochał się i postanowił ją poślubić?” Wierzcie lub nie, takie rzeczy się zdarzają! To prawdziwa historia, która przydarzyła się mojej przyjaciółce, Justynie. Była prawie gotowa stanąć na ślubnym kobiercu, kiedy
Linda była głęboko dotknięta. Jej syn niedawno się ożenił, a zaledwie kilka tygodni później on i jego żona postanowili, bez wyraźnego powodu, że będą gotować sami. Co gorsza, syn oznajmił, że kupią drugą lodówkę. „Dlaczego, synu?” Linda była zaskoczona. „Uważamy, że tak będzie najlepiej,” odpowiedział. Jej syn nie żartował. Wkrótce, w tej samej kuchni, gdzie kiedyś wspólnie gotowali
Moi krewni są tak niezorganizowani, że wolą żyć w biedzie niż ciężko pracować. Zawsze są zadłużeni, jedzą byle co i noszą łachmany, ale nigdy nie doceniają otrzymanej pomocy.
„Pobraliśmy się rok temu. Bartek pracował w firmie mojego ojca, wyróżniał się w swojej roli i szybko stał się prawą ręką mojego taty. Aby wychować godnego następcę, mój ojciec postanowił nas przedstawić, mając nadzieję, że w końcu się pobierzemy,” wspomina Alicja. „Bartek naprawdę mnie oczarował. Był szczery, inteligentny, a co najważniejsze, czarujący i troskliwy. Spotykaliśmy się przez trzy miesiące, zanim mi się oświadczył…”
