Choć niedawno skończyłam 63 lata, czuję się lepiej niż 20 lat temu. To jest to, co oznacza przejęcie kontroli nad swoim życiem i zdrowe odżywianie. Radzę wszystkim, aby to rozważyli, ponieważ zawsze jest czas na zdrowy styl życia. Ale moja historia dotyczy czegoś innego. Chcę podzielić się incydentem, który przydarzył się mnie i mojemu synowi, Kamilowi.
Zmagam się z uczuciem bycia niepotrzebnym przez moje dorosłe dzieci. Będę wdzięczna za wszelkie porady lub wsparcie od osób, które doświadczyły podobnych sytuacji.
Mam 35 lat i jestem mężatką od 10 lat. Wyszłam za mojego licealnego ukochanego, Piotra. Zawsze podziwiałam Piotra, gdy byliśmy w szkole, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że nasze życie dojdzie do tego punktu.
W miarę jak dziecko rośnie i niedawno zaczęło przedszkole, uważnie obserwuje i porównuje swoje doświadczenia z innymi dziećmi, mimo że ma tylko trzy lata. Ta historia zagłębia się w złożoności i emocjonalne wyzwania, przed którymi staje młoda matka, która jest również babcią swojego własnego wnuka.
Jak możemy wyjaśnić ich zachowanie i reakcję na odmowę? Marek i Liliana są małżeństwem od 9 lat i mają dziecko. Na szczęście ich rodzinie niczego nie brakuje. Jednak napięcia pojawiają się, gdy matka Liliany zaczyna przekraczać granice.
Podczas jednej z tych okazji spotkała małą dziewczynkę, która spacerowała z babcią. Ponieważ zawsze na siebie wpadaliśmy, często rozmawialiśmy o życiu. „Wychodzisz dziś wieczorem?” zapytała mnie pewnego dnia.
Przez sześć lat znosiłam życie pod dachem mojej teściowej, ciągle ulegając jej woli. Mój mąż, Michał, próbował udawać głowę rodziny. Teraz, po rozwodzie, manipulują naszym synem, Jakubem, przeciwko mnie i mojemu nowemu partnerowi, Piotrowi.
Nawet ilość jedzenia, które musiałam przygotowywać, gdy nasze troje dzieci rosło, nie przeszkadzała mi zbytnio, chociaż każdy ma swoje preferencje i zawsze starałam się zadowolić wszystkich.
Teraz zdaję sobie sprawę, że po prostu nie kochał mnie wystarczająco, aby być ojcem moich dzieci. Po mojej bliskiej przyjaciółce, siostrze mojego
Nigdy nie wyobrażałam sobie, że ktoś może mnie tak zawieść. Próbowałam zrozumieć sytuację i powody, które za nią stoją, ale nie wszystko da się wyjaśnić. Od dzieciństwa moja córka zawsze była blisko mnie, ale to zdarzenie zmieniło wszystko.
Nie, pamięta nas, nie zostawia mieszkania otwartego i nie błąka się bez celu. Wydaje się być w porządku, ale przekonała się, że chcę zabrać jej pieniądze.
Jest takie powiedzenie: „Co z oczu, to z serca.” Często przypominam sobie o tym po rozmowach z moją mamą. Wydaje się, że zapomniała, że ma córkę, a nie tylko syna. Przynajmniej tak się zachowuje. Po ukończeniu liceum wyprowadziłam się z naszego małego miasteczka. Nie widziałam tam dla siebie przyszłości, więc spakowałam walizki i wyjechałam.
