Większość życia spędziłam pracując za granicą. Zarabiałam przyzwoicie, choć bardzo tęskniłam za dziećmi i rodziną. Zawsze przypominałam sobie, że robię to wyłącznie dla nich, aby zapewnić im dobre życie. Nikt inny by się tym nie zajął, tylko ja. W ostatnich latach praca stawała się coraz trudniejsza – nie byłam już młoda, a praca była wyczerpująca.
– „Tak to jest, Aniu. Nigdy bym nie pomyślała, że mój własny syn będzie chciał mnie wyrzucić z domu… Może popełniliśmy błędy w jego wychowaniu…” zwierzyła się Marta swojej najlepszej przyjaciółce przy kawie. Miały szczęście spędzić większość życia obok siebie, przyjaciółki od liceum. Przez jakiś czas straciły kontakt. Los
Mój mąż chce przyjąć pod swój dach swoją chorą matkę. Problem polega na tym, że kilku lekarzy potwierdziło, że cierpi ona na ciężką, nieuleczalną chorobę. Czasami ma halucynacje i okresowo traci pamięć. Potem pamięć wraca. Wychodzi z domu i zapomina drogi powrotnej. Musimy jej szukać. Zachowuje się bardzo dziwnie, czasami wydając niezrozumiałe dźwięki.
To nie chodzi o uderzenie pięścią w stół i powiedzenie: „Tak ma być.” Chodzi przede wszystkim o wzięcie odpowiedzialności w każdej sytuacji. Kiedy Janek zdecydował się na małżeństwo, wybrał cichą kobietę.
On nie był tylko mężczyzną; był zagadką. Gdy przypominała sobie, co zrobił jej były mąż, fala obrzydzenia przetoczyła się przez nią… Zawsze był taki czarujący, gdy się poznali, uprzejmy i grzeczny.
W wieku trzydziestu pięciu lat myślałem, że mam wszystko poukładane. Spotkanie z Anią zmieniło moje życie w sposób, którego się nie spodziewałem. Kiedy jej się oświadczyłem, wierzyłem, że jesteśmy przeznaczeni na całe życie szczęścia. Teraz nie jestem tego taki pewien.
To jest historia moich rodziców i ich trudności w zrozumieniu naszych wyborów rodzicielskich. Mam dwoje dzieci, 6-letnią córkę i 4-letniego syna, oboje z poważnymi alergiami pokarmowymi. Unikamy odwiedzania moich rodziców, ponieważ nie chcą respektować naszych ograniczeń dietetycznych.
Kiedy wzięliśmy ślub, zaczęliśmy myśleć o własnym mieszkaniu. Wiedzieliśmy, że musimy polegać na sobie. Moi rodzice nie mogli nam pomóc, a mój mąż wychowywał się z babcią, więc nie chcieliśmy się do niej wprowadzać. Ledwo utrzymywał kontakt z mamą, widując ją tylko wtedy, gdy odwiedzała babcię. Czuł się niepotrzebny.
Wydawało się to dobrym pomysłem, ale pożyczenie pieniędzy od teścia okazało się ogromnym błędem. Jego stosunek do mnie zmienił się drastycznie, a nasza relacja nigdy nie była już taka sama.
Pobraliśmy się, gdy mieliśmy po dwadzieścia cztery lata. W tym czasie byłam już w ciąży. Właśnie ukończyliśmy studia pedagogiczne. Nasze rodziny nie były zamożne, więc musieliśmy ciężko pracować, aby związać koniec z końcem. Zrezygnowałam z urlopu macierzyńskiego i zdecydowałam się na karmienie mlekiem modyfikowanym. Czy to z powodu stresu, czy czegoś innego, od tego momentu wszystko zaczęło się psuć.
Zadzwonił następnego dnia, błagając mnie, bym przemyślała swoją decyzję. Ale mam poważne wątpliwości. W końcu, co się mówi po pijanemu, często jest tym, co naprawdę się czuje.
Pewnego dnia podjęłam trudną decyzję – postanowiłam nie mówić mężowi, że dostałam znaczną podwyżkę w pracy. Powodem była jego skłonność do życia chwilą, podobnie jak jego matka. Często kończyło się to brakiem pieniędzy. Zmęczyło mnie życie w luksusie przez tydzień, by potem przez trzy tygodnie żyć na zupkach chińskich.
