– Uważam, że nie ma sensu wychowywać cudzego dziecka, ponieważ to niewdzięczna praca. Moja pasierbica nie słucha mnie i robi wszystko po swojemu. Jak mam jej pomóc? Jest zupełnie zagubiona, nawet nie ma matury – mówi Jessica. Los sprawił, że Jessica została matką tylko raz, ale musiała również wychowywać swoją pasierbicę. To było bardzo
Moja synowa pracuje w Warszawie. Kiedy nasze dzieci wzięły ślub, nie mogła uczestniczyć w ceremonii, ale przesłała hojny prezent. Młoda para rozpoczęła swoje życie w wynajmowanym mieszkaniu. Po przejściu na emeryturę miałam mnóstwo wolnego czasu. Rok po ślubie znalazłam się opiekując się moim wnukiem. Jednak życie przybrało niespodziewany obrót.
Byliśmy razem przez 40 lat, ale teraz się rozwodzimy. Mam 64 lata, a mój mąż 70. Myślałam, że wszystko jest w porządku… W Sylwestra nasze dzieci, jak zwykle, przywiozły swojego psa i poszły świętować. Mój mąż postanowił, że skoro ma dużo wolnego czasu i się nudzi, chce odwiedzić groby swoich rodziców i
„To wystarczy na cały miesiąc!” – powiedział mój mąż, twierdząc, że ludzie przeżywają na zupkach chińskich przez miesiące. Teraz to on będzie je jadł! – opowiedziałam przyjaciółce po tym, co się wydarzyło.
Kiedy miałam 4 lata, mój ojciec opuścił naszą rodzinę. Niedługo potem moja matka wyjechała do innego stanu, aby związać koniec z końcem. Podczas jej nieobecności tęskniłem za jej obecnością. Wychowywany przez babcię, nauczyłem się czytać i pisać, ale zawsze czułem pustkę. Mimo posiadania rodziców, czułem się zupełnie samotny. Obiecałem sobie
Myślałem, że nie muszę się dokładać, bo stać mnie było na drogi prezent. Moja siostra ma 30 lat i jest mężatką od trzech lat. Oto dlaczego żałuję, że zgodziłem się na jej prośbę.
„Dlaczego obierasz tyle ziemniaków i wkładasz je do dużego pojemnika? I po co ci tyle zupy, skoro mieszkasz sama?” zapytałam moją przyjaciółkę. „To dla mojego syna. Żal mi go. Jego żona nawet herbaty nie potrafi zaparzyć. To, co gotuje, jest niejadalne; zawsze kupuje mrożonki lub zamawia jedzenie na wynos, wydając fortunę…”
Mój partner, Janek, i ja pośpiesznie wzięliśmy ślub z powodu młodzieńczej impulsywności. Nasza pasja była tak intensywna, że po zaledwie trzech miesiącach znajomości nazywał mnie swoją żoną. Teraz jego dzieci odkryły naszą sytuację mieszkaniową, a nasze życie stało się nieustanną walką.
Mamy czteroletniego syna i mieszkamy w domu, który mój mąż odziedziczył. Dom jest zadbany, mąż dobrze zarabia i jeździ ładnym samochodem. Posiada również mały kawałek ziemi, który dzieli z rodzeństwem.
Niektórzy zarabiają dzięki sprytowi, inni są przyzwyczajeni do zarabiania pieniędzy ciężką pracą. Ja nie byłem fizycznie silny i nie miałem dobrego wykształcenia, ale postanowiłem wyjechać za granicę, aby pracować i zarabiać pieniądze. Po 15 latach takiej pracy udało mi się zaoszczędzić na dom, ale rodzice mojego zięcia są dla mnie ciągłym źródłem zmartwień.
W wieku 65 lat czuję się bardziej pełna energii niż dwie dekady temu, dzięki przejęciu kontroli nad swoim życiem i zdrowemu odżywianiu. Zachęcam wszystkich do rozważenia zdrowszego stylu życia, bo nigdy nie jest za późno. Jednak dzisiaj chcę opowiedzieć o niepokojącym incydencie z udziałem mojego syna i wnuczki. Oto, co się wydarzyło.
Przez ostatnie 10 lat mojego małżeństwa starałam się zbudować dobrą relację z moją teściową. Odkąd przeprowadziliśmy się z małego miasteczka do miasta, ona nieustannie dzwoni, prosząc mnie i mojego męża, byśmy przyjeżdżali i pomagali jej w każdy weekend. Odmowa pomocy wydaje się niewłaściwa, więc zawsze kończy się na tym, że jedziemy. Sprzątamy, gotujemy, robimy pranie i zajmujemy się jej domem. Problem polega na tym, że oprócz mojej
