Mam 26 lat i zawsze wierzyłam, że mam zżytą rodzinę: mamę, tatę i młodszego brata Andrzeja. Jednak w dniu, kiedy Andrzej osiągnął pełnoletność, zaskoczył nas wszystkich decyzją o ślubie. Nie chodziło o nieplanowaną ciążę, ale o wielką miłość do jego dziewczyny Wiktorii. Niestety, jego plany szybko zaczęły komplikować nasze życie rodzinne.
Poprzednia noc była niespokojna, a upał nie pomagał. Mężczyzna o srebrnych włosach nie mógł oderwać od niej wzroku. Nawet wyjęła lusterko, żeby się sprawdzić: może
To spotkanie miało być początkiem wszystkiego. Jakub oświadczył mi się, a my planowaliśmy od razu przejść do ślubu. Spotkaliśmy się w lokalnej restauracji, aby poinformować obie rodziny o naszej decyzji. Nie wiedzieliśmy jednak, że to doprowadzi do nieoczekiwanych wydarzeń.
„To jest za słone, nie mogę tego jeść,” teściowa Sary odepchnęła talerz z grymasem. – Z twoją pomocą będę się długo dochodzić do siebie.
Kiedy zaczynaliśmy wspólne życie, myślałam, że go kocham. Poznaliśmy się na imprezie u wspólnego znajomego, spotykaliśmy się przez kilka miesięcy, a potem oświadczył mi się. Teraz, po latach, jestem uwięziona w małżeństwie bez miłości, zbyt przerażona, by podjąć decyzję.
Szukam porady, jak poradzić sobie z wtrącającą się teściową, która zaczęła często nas odwiedzać i udzielać niechcianych rad.
Szukam porady, jak poradzić sobie z szokującym odkryciem o niewierności mojego męża, gdy byłam za granicą.
Jest takie powiedzenie: „Co z oczu, to z serca.” Często przypominam sobie o tym po rozmowach z moją mamą. Wydaje się, że zapomniała, że ma córkę, a nie tylko syna. Przynajmniej tak się zachowuje. Po ukończeniu szkoły średniej wyprowadziłam się z naszego małego miasteczka. Nie widziałam tam dla siebie przyszłości, więc spakowałam walizki i wyjechałam.
Byliśmy małżeństwem przez siedem lat. Pierwsze trzy lata były pełne szczęścia, ale potem wszystko zaczęło się rozpadać. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mój mąż okaże się tak bezduszny i samolubny. Mieliśmy dwie córki, Emilkę i Zosię. Ale mój mąż nigdy nie pomagał mi w ich wychowaniu. Ciągle się kłóciliśmy. Wszystko zmieniło się w dniu, kiedy postanowiłam odejść.
Pobraliśmy się, gdy oboje mieliśmy dwadzieścia trzy lata. W tym czasie byłam już w ciąży. Właśnie skończyliśmy studia pedagogiczne. Nasze rodziny nie były zamożne, więc musieliśmy ciężko pracować, aby związać koniec z końcem. Zrezygnowałam z urlopu macierzyńskiego i zdecydowałam się na karmienie mlekiem modyfikowanym. Czy to z powodu stresu, czy czegoś innego, od tego momentu wszystko zaczęło się psuć.
Miłość matki nie zna granic i jest gotowa poświęcić wszystko dla szczęścia swojego dziecka. Bezsenne noce, przedwczesne siwe włosy i słodko-gorzki ból obserwowania, jak dziecko staje się niezależne, to wszystko część tej podróży. Doskonale to rozumiem, ponieważ jestem jedną z tych matek. Ale ostatnio postanowiłam, że nadszedł czas, aby zwolnić tempo i zacząć żyć dla siebie. Zwłaszcza że mój syn, Jakub, wydawał się mieć wszystko pod kontrolą… przynajmniej tak myślałam.
Moje relacje z teściową, Anną, zawsze były napięte. Wymienialiśmy uprzejmości z grzeczności, ale zawsze było to pełne napięcia. Nigdy nie rozumiałem przyczyny naszego napiętego związku.
