Często zachwycamy się odpornością osób, które nas otaczają, nie zdając sobie sprawy z bitew, które stoczyły w ciszy. Moja żona, Ewa, jest uosobieniem takiej siły. Przez całe życie dźwigała swoje brzemię w samotności, jej przeszłość owiana była tajemnicą. Zanim się pobraliśmy, Ewa była kobietą małomówną, jej samotność była fortecą. Wierzyłem, że z czasem uda mi się zniwelować dystans między nami, ale kiedy w końcu podzieliła się ze mną swoją historią z dzieciństwa, nie mogłem uwierzyć.