To nie jest typowa historia zdrady, gdzie mężczyźni zazwyczaj starają się ukryć swoje romanse. Czasami życie rzuca ci niespodziewane i bolesne wyzwania. Oto moja historia.
Taka jest natura rodzicielskiej miłości. Nawet najbardziej rozczarowująca osoba znajdzie kroplę zrozumienia i współczucia dla swoich błędnych decyzji. Mój syn porzucił swoją żonę i dziecko.
Mój brat wynajął mu mieszkanie. Kiedy poszłam odebrać czynsz, zaczęliśmy rozmawiać i okazało się, że mamy wiele wspólnego. Zaczęliśmy się spotykać, ale jego była żona ciągle wykorzystuje ich syna, aby tworzyć konflikty między nami.
Moja ciocia Linda była w małżeństwie przez 25 lat. Wychowała dwoje wspaniałych dzieci, ale nigdy nie pozwoliła sobie na oddanie się pasjom, które kochała przed ślubem. To nie chodziło o pieniądze. Nie! Linda w młodości była zawsze w ruchu, podróżowała po świecie i wracała z niezliczonymi niezapomnianymi doświadczeniami, które z czasem zatarły się w mgliste wspomnienia.
Wielu starszych ludzi w Polsce cierpi z powodu samotności i bólu. Dlatego naszym obowiązkiem jest wspierać naszych starzejących się krewnych. W końcu to oni kiedyś troszczyli się o nas.
Czuję się przytłoczona i nie wspierana jako jedyny żywiciel rodziny. Szukam porady, jak sobie radzić i poprawić relacje z mężem.
Mój mąż chce sprzedać dom mojego ojca. To przestronny, trzypokojowy dom. Mój ojciec jest starszy i mieszka sam; po co mu tyle miejsca? Po sprzedaży moglibyśmy kupić małe mieszkanie dla siebie.
Problemy z moją córką zaczęły się lata temu. Emocjonalny dystans pojawił się wcześnie, a w wieku 15 lat, Ania przestała dzielić się ze mną swoim życiem.
Przywiązana do wózka, siedziała wpatrując się w dal. Jej piękne, luźne włosy zaczęły już siwieć. Jej długa biała suknia była ozdobiona misternymi, ręcznie wyszywanymi haftami. W rękach trzymała bukiet białych róż. Obok niej stał on. Wysoki, dobrze zbudowany i przystojny. Przechodnie często spoglądali na parę. Niektóre spojrzenia wyrażały podziw, inne współczucie.
Maria zawsze miała nadzieję, że jej dzieci, Jakub i Emilia, pozostaną blisko siebie. Ale gdy dorastali, rodzinne gospodarstwo stało się polem bitwy dla ich sprzecznych marzeń i pragnień.
Robi to od dzieciństwa. Było to w pewnym stopniu zrozumiałe, gdy był dzieckiem, ale teraz jest dorosły i nadal się z tego nie wyrosło. Od obwiniania chodnika, gdy się potknął, po oskarżanie krzesła, gdy uderzył się w palec, jego zachowanie tylko się nasiliło.
„Czy wszystko w porządku?” zapytała moja przyjaciółka. „Jestem zawalona obowiązkami w domu, nie mam na nic czasu. Chciałabym być dobrze przygotowana na…”
