Najbardziej zaskakujące jest to, że nie wszyscy nasi przyjaciele i rodzina wsparli mnie i mojego męża po tym, jak podzieliliśmy się tą historią—około połowa z nich tego nie zrobiła. Dlatego chcę wam o tym opowiedzieć.
Nigdy nie udało mi się dogadać z moją teściową. Odkąd mój mąż i ja mieszkaliśmy we własnym domu, po prostu zabroniłam jej przychodzić. Ja również jej nie odwiedzałam, ponieważ nie chciałam się niepotrzebnie stresować. Podczas gdy trzymałam dystans, ona uwielbiała wtrącać się w nasze życie i narzucać swoje zasady. Według niej, „nie…”
W końcu to jego pieniądze i jego świadczenia z ZUS-u—dlaczego miałbym wiedzieć, ile dostaje? dodaje. Pewnego dnia w pracy jego koledzy poruszyli temat wspierania swoich rodziców.
Nie każdy może powiedzieć: „Daję moim rodzicom pieniądze, by niczego im nie brakowało!” Jednak ja postanowiłem przestać wspierać ich finansowo. Oto moja historia.
Powiedziałam jej: „Wynoś się!” i trzasnęłam drzwiami za nią. Termin „teściowa” zawsze miał dla mnie negatywne konotacje. Może dlatego, że nigdy nie znałam nikogo, kto miałby dobre relacje z matką swojego męża. Słyszałam co najmniej tuzin historii o rozwodach spowodowanych przez wtrącające się teściowe. Wniosek był prawie zawsze ten sam: „Nie lubiła mnie od momentu, gdy się poznaliśmy.” A potem
Linda ma troje dzieci, które dawno opuściły rodzinny dom. Jej najstarszy syn mieszka za granicą ze swoją rodziną. Wyprowadził się w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie widział swojej matki. Pozostały tylko zdjęcia, listy i życzenia świąteczne. Linda starannie przechowuje wszystko i często, zwłaszcza zimowymi wieczorami, przegląda je i czyta. „Synu, tak bardzo za tobą tęsknimy…”
Moja teściowa zawsze była osobą pełną energii. Po przejściu na emeryturę początkowo cieszyła się zasłużonym odpoczynkiem, ale wkrótce zaczęła odczuwać niepokój. Teraz wciągnęła nas w swój nowy biznes, który nie idzie zgodnie z planem.
Małżeństwo, które kiedyś kwitło na miłości i wzajemnym szacunku, stało się teraz relacją transakcyjną. Często zdarza się to po wielu latach bycia razem. Mnie to spotkało w dziesiątym roku małżeństwa.
Przez lata nie miałam odwagi wyjechać za granicę do pracy. To był pomysł mojej teściowej. Byliśmy w trudnej sytuacji, więc postanowiłam spróbować. Pracuję we Włoszech już 16 lat. Mój były mąż i ja pobraliśmy się bardzo młodo—miałam zaledwie 19 lat. Właśnie skończyłam szkołę pielęgniarską. Moi rodzice, oczywiście, chcieli, żebym kontynuowała naukę, ale
Kilka lat temu rozwiodłam się z mężem, Markiem. W tym czasie nasza córka miała zaledwie półtora roku, ale nie chciałam trwać w małżeństwie tylko ze względu na nasze dziecko. Byłam gotowa iść dalej i w końcu to zrobiłam, wchodząc w nowy związek z mężczyzną o imieniu Jan. Jan jest zupełnie inny niż mój były mąż. Podczas gdy Marek uważał, że jego
Mam na imię Emilia, mam 35 lat. Od trzech lat jestem żoną Michała. To mój drugi mąż. Mój pierwszy mąż był moją miłością z czasów studiów: piękna historia, która zakończyła się zdradą i nieporozumieniem. Z tego małżeństwa mam syna o imieniu Eryk, który urodził się w 2014 roku. W tym samym roku się rozstaliśmy.
Problemy z moim synem zaczęły się wiele lat temu. Emocjonalny dystans pojawił się wcześnie, a w wieku 15 lat, Piotr przestał dzielić się ze mną swoim życiem.
